In dit geval betrof het een veranda met een gemetselde onderbouw. Aan de binnenzijde kwamen grote vochtvlekken voor net boven de vloerplinten en uitdeinend naar boven toe. De vochtbron zat dus onderaan deze muurtjes. Langs de buitenzijde zaten er geen open stootvoegen. Nochtans werden deze muurtjes als spouwmuur opgebouwd. Het binnengedrongen spouwwater kon dus niet afgevoerd worden naar buiten toe.
Het binnenspouwblad werd eerst over een verticale streep ontdaan van de binnenbepleistering om te zoeken waar het vochtscherm zat, doch omdat dit onvindbaar bleek werd onderaan een gat gekapt tot in de spouw. Het binnenspouwblad bleek uit cellenbetonblokken te bestaan van slechts 9 cm dik en was kletsnat. Er kon nergens een spoor gevonden worden van een drainerende spouwsluiting onderaan deze muurtjes.
De oorzaak lag voor de hand: al het spouwwater kwam door het ontbreken van een drainerende spouwsluiting op de betonplaat terecht onder de spouwmuurtjes, kon niet naar buiten afgevoerd worden door het ontbreken van open stootvoegen, doch werd opgezogen door de zeer hygroscopische cellenbetonblokken aan de binnenzijde. Door het ontbreken van een vochtscherm tegen opstijgend vocht in het binnenspouwblad kon het opgezogen vocht gemakkelijk doorgegeven worden naar boven toe, met de gekende gevolgen.
Spouwwater komt in elke spouwmuur voor. Bij slagregen op het buitenspouwblad komt er gegarandeerd water doorheen het metselwerk. Vele aannemers nemen dit verschijnsel niet ernstig en negeren het. Nochtans kan het voor zeer veel wateraanvoer zorgen. Dit spouwwater loopt langs de achterzijde van buitenspouwblad naar beneden. Boven elke beëindiging van de spouw moet een drainerende spouwsluiting gestoken worden, ook onderaan de spouwmuurtjes onder zulke veranda’s.