Het eindwerk van het 5de jaar architectuur (1982) was het maken van een ontwerp voor een randstadtheater. Na verschillende theaters te hebben bezichtigd in het kader van een groepswerk om een degelijk bouwprogramma op te kunnen stellen kwamen we tot de conclusie dat het zinloos was een randstadtheater te ontwerpen in nieuwbouw. Meestal werkten zulke theaters immers vanuit een eerder marginaal kader in afgedankte en verbouwde panden. Het idee nieuwbouw op zich zou dus al indruisen tegen dit concept. In groep werd daarom besloten een volwaardig theater te bouwen.
Vanuit het groepswerk moest dan individueel verder gewerkt worden. Ik maakte eerst een ander ontwerp, doch dit werd door het lerarencorps unaniem afgekeurd. Dit ontwerp is het 2de idee. Het uitgangspunt was de toneeltoren die met zijn hoogte en volume als een muur werd opgevat waartegen het hele theatergebeuren aanleunde en waarrond alles gebeurde. Recht voor de toneeltoren werd uiteraard de zaal gepositioneerd met een specifieke vorm die de akoestiek in de zaal ten goede moet komen. Deze vorm is dan ook van buiten af duidelijk leesbaar. Iedereen kan op het eerste zicht vaststellen dat het hier om een schouwburg gaat.
Rond de zaal werden uiteraard de taluds geplaatst om het publiek toegang te laten verschaffen tot alle niveaus van het toeschouwersgedeelte en dit zonder dat er met trappen moet gewerkt worden. Dit gaf al zeker een meerwaarde aan het ontwerp op het vlak van de toegankelijkheid van het gebouw. Het idee werd geënt op de Warande in Turnhout, zij het dat de taluds hier ruimer werden gemaakt.
Voor dit alles werd een ingangscomplex uitgewerkt waarbij een soort van kruispunt van wandelpaden werd gevormd die over het gehele terrein werden doorgetrokken. Hiermee werd gepoogd de drempel van het gebouw zo laag mogelijk te maken. Wandelaars worden zo als het ware letterlijk binnen geleid. Rond dit kruispunt werden ook de kantoren van de theaterdirectie gesitueerd. Op deze manier kunnen deze kantoren actief blijven zonder dat het gehele gebouw geopend moet blijven.
Achter de toneeltoren, afgeschermd van het publiek, werden de artiestenverblijven gesitueerd, met een afzonderlijke ingang langs achter. Als het ware een achterdeur om ongezien binnen en buiten te kunnen.
De plattegrond werd in grote lijnen opgevat als een vierkant dat 45 graden gedraaid staat tov de lengteas van het gebouw. Op dit vierkant werden dan nog enkele uitbreidingen gemaakt in dezelfde richting.
Hieronder enkele beelden van de maquette, die ondertussen al flink onderhevig is aan sleet.