De syndicus van een appartementsgebouw in Borsbeek trok aan de alarmbel omtrent de stabiliteit van de balkons. Het betrof een oud, samengesteld gebouw, waar in een later stadium een betonconstructie achteraan bijgebouwd werd met balkons en (buiten)toiletten. Het beton was danig aangetast door vocht dat men vragen begon te stellen over de stevigheid en veiligheid. De betonplaatjes in overkraging achter de kolommen waren amper 7-8 cm dik, waren ernstig aangetast door betoncarbonatatie en er stonden dan nog bakstenen wc-hokjes op, die doornat waren, niet meer in gebruik en vol rommel zaten, waardoor die een groot gewicht vormden. De syndicus besliste daarom dat de balkons niet meer gebruikt mochten worden en gestut moesten worden in afwachting van de nodige renovatiewerken.
Een aannemer werd opdracht gegeven om ook reeds de afbraak te doen van de vloeren, balustrades en wc-hokjes, zodat de overbelasting weggenomen werd en alles klaar stond om met de werken te beginnen. 1 wc-hokje moest echter blijven staan omdat de betreffende eigenaar er nog steeds gebruik van maakte. Het bevond zich echter niet in de overkragende zone, waardoor dit kon.
Na enige tijd werden de balkonvloeren uitgebroken tot op het beton, dat gerestaureerd werd, waar nodig. Er werden nieuwe chappevloeren geplaatst op de nu grotere balkons en op de vloer werd een kunststofvloer geplaatst die meteen de waterdichting vormt en die afgewerkt werd met een kwartslaag. Er werden nieuwe balustrades geplaatst en de tussenschotten werden zo geplaatst dat iedereen dezelfde extra vloeroppervlakte kreeg. Het wc-hokje, dat behouden moest blijven, kreeg een nieuw dakje en een nieuwe deur.
Het eindresultaat was verzorgd en netjes. De VME kan hier toch voor minstens 50 jaar gerust zijn.